به گزارش خبرگزاری مهر، تاکنون به نظر می رسید که معادله "درخت بیشتر = کربن کمتر" یک معادله مطلق باشد. اما اکنون گروهی از دانشمندان مرکزی اکولوژی و هیدرولوژی انگلیس و دانشگاه کمبریج که نتایج یافته های خود را در مجله علمی "نیچر تغییرات اقلیمی" منتشر کرده اند دریافتند که این معادله می تواند به این سادگی نباشد.
این تحقیقات نشان داد به تدریج که تغییرات آب و هوایی رشد درختان در جنگلهای گرمسیری را افزایش می دهد این رشد و توسعه درختان در این مناطق، موجب افزایش خار و خاشاکی می شود که میکروارگانیسمهای خاک را تحریک می کنند. این امر می تواند منجر به آزاد شدن مقادیر بیشتری دی اکسید کربن در خاک و سپس اتمسفر شود.
این محققان در مدت 6 سال تحقیقات در یک جنگل بارانی در نزدیکی موسسه تحقیقات حاره ای اسمیت سونیان در پاناما افزایش خار و خاشاک این جنگل را اندازه گیری کردند.
این خار و خاشاک شامل بخشهای مرده گیاهان چون برگها، پوست و شاخه درختانی هستند که به زمین می افتند و می توانند بر روی تولید کربن در خاک اثر بگذارند.
نتایج این بررسیها نشان داد که این خار و خاشاک که همانند کود گیاهی مکمل عمل می کنند به سبب گرم شدن هوا اثری تولید می کنند که این اثر، انرژی لازم برای بعضی از میکروارگانیسمها را تامین می کند و فعالیت این جانداران را افزایش می دهد. به این ترتیب، این میکروارگانیسمها کربنی را که در خاک ذخیره است تجزیه و آزاد می کنند.
این محققان در این خصوص توضیح دادند: "بیشتر محاسبات توانایی تجزیه کربن در جنگلهای گرمسیری برپایه اندازه گیری رشد درختان است. مطالعه ما نشان می دهد که فعل و انفعالات میان گیاهان و زمین می تواند یک اثر بزرگ بر روی چرخه کربن برجای بگذارد. مدلهایی که به دنبال راهی برای جلوگیری از تغییرات آب و هوایی می گردند باید این بازخورد را هم برای پیش بینی بهتر از سطوح آینده دی کربن اتمسفر مورد ملاحظه قرار دهند."
براساس گزارش دیلی تک، نتایج این تحقیقات حاکی از آن است که بیشتر کربنی که در اثر رشد فزاینده درختان در جنگلهای گرمسیری تجزیه شده است می تواند از زمین خارج شود. این محققان دریافتند که افزایش 30 درصدی خار و خاشاک گیاهان می تواند همه ساله در حدود نیم تن کربن در هکتار در زمینهای جنگلهای گرمسیری آزاد کند.
این میزان کربن از میزان افزایش بیومس (زیست توده) جنگل آمازون در دهه های اخیر نیز بیشتر است.
نظر شما